de nachtrit
Blijf op de hoogte en volg Sijbe
07 April 2016 | Verenigd Koninkrijk, Torquay
1-4-2016
De nachtrit verloopt eigenlijk naar verwachting, en dat is spijtig, want dat betekend weinig tot geen slaap. Bij aankomst om 6 uur; staat er een shute gereed. Deze brengt me naar het hostel, alhoewel ik niet op de lijst sta, maar het telefoonnummer dat ik gebeld had komt overeen. Nu moet ze er wel bij vermelden dat de incheck pas vanaf 11 uur plaatsvindt. Mooie boel, telefonisch hadden we een andere afspraak, maar no worries. Ik verplaats mezelf naar de hangmat en probeer daar tot de hoognodige rust te komen.
Om acht uur zit er iemand bij de receptie, inchecken. Nou officieel gaat dat niet, eerst moet er nog van alles gebeuren, maar omdat ik de enige ben wordt er een uitzondering gemaakt door deze eigentijdse hippie. De ambiance is werkelijk om een schilderij van te maken of een willekeurig ander kunstvoorwerp. Eerst even plat voor een tijdje, en dan aansluitend het strand op, want dat is beter in de ochtenduren als de zon wat minder sterk is.
Tussen de middag wordt ik er attent op gemaakt dat er een hele speciale zonsondergang te zien is hier vlak in de buurt. En wel in de regio seventeen seventy. Het is de enige plek vanwaar je de zonsondergang vanaf het strand kunt zien namelijk. Om kwart over vijf vertrekt de bus. Als ik dan om 10 over vijf bijna gereed ben is de bus al vertrokken. Hmm, misschien een wandeling op eigen houtje? Voor de zekerheid wat lekkers mee voor onderweg. Nou ja, iets enthousiast, en nog niet eens halverwege zet de schemering al in. Dat hindert niks, de weg oversteken en dan langs het strand terug. Heerlijk. Ineens krijg ik wel eens een koude rilling over m'n rug, als er een intens briesje van zee komt.
In de spiegel van het hostel wordt mijn vermoeden bevestigd. De iets minder sterke ochtendzon heeft toch zijn sporen achter gelaten. Verbrand. Snel aftersun erop, wat een topspul. Het is weekend en daar doppen we een op. Aan het einde van de avond zitten er nog een aantal figuren. Ze komen speciaal langs voor mij. Ze hebben namelijk een belangrijke boodschap voor mij, en ooh ja, ze komen uit de 5e dimensie. Deze luitjes weten te vermelden dat de wereld zoals ik die ken in 3D zeer binnenkort komt te vervallen. En ze maken er met z'n allen een mooi verhaal van.
Als ik de zeer bijzondere zonsondergang nog wil meemaken moet ik vandaag op tijd zijn. Gelukkig red ik dat net. En dat is maar goed ook. Wat een schouwspel, en als je dan denkt dat dat het was heb je het mis. Als de zon onder is, duurt het zo'n vijf minuten. De ene na andere kleur verschijnt aan de hemel, die mede het wolkendek mee neemt. Gracieus. De Hollandse meiden in het hostel willen graag spelletjes spelen. Willekeurige backpackers kaartspellen worden gespeeld. En het is de hoogste tijd om het 'presidenten' te introduceren. Een regelrechte hit. Dan moeten ze haast maken, want hun bus komt er zo aan. Dat pakt anders uit, de bus staat met pech. Het zal nog een aantal uren extra gaan duren voor vertrek. Dat is balen.
De volgende morgen moet ik zelf de bus pakken. Het is zaterdag avond, en dan maken we het normaal gesproken een beetje laat. Ik zou me maar beter niet verslapen morgen. Dat houdt in dat ik de hele nacht een beetje half wakker lig, dan een uurtje slaap, en me evenzogoed bijna nog verslaap. De bus naar hervey bay is maar een paar uurtjes. Er wordt geadverteerd dat er WiFi in de bus aanwezig zou zijn, maar dat is een Australische belofte. In de bus raak in gesprek met een Italiaanse. Ze heeft een vijf jaren plan bedacht, eerst de wereld rondreizen en dan op zoek naar een man. Ze is nu onderweg naar een boerderij waar ze gaat werken voor haar tweedejaars visum.
Om een uur of vier is er een bijeenkomst in het hostel, tekst en uitleg over de trip en de voorbereiding. Er moeten boodschappen mee, want we gaan kamperen. In groepen van zes ben je het voordeligst uit. De volgende ochtend om zes uur uitchecken en dan een instructie video bekijken over natuurbescherming en het 4wd autorijden op het eiland. Dan rijden we naar de ferry en begint het avontuur. De eerste stop op het eiland is bij een groot zoetwater meer. En de tweede bij een meer dat rood gekleurd wordt, door de rottende bladeren van de omringende bomen. Het is prachtig weer en we vermaken ons prima.
Een ieder krijgt zo langzamerhand wel trek en we gaan op naar het basiskamp. De chauffeur wil graag wisselen, want het is best intensief. Spijtig genoeg heb ik de instructie over het 4wd gemist en dus moet ze even doorzetten. Aangekomen in het kamp wordt de barbecue aangeslingerd. We eten en drinken wat en dan moeten er kaartspellen gespeeld worden. De inzet bij ieder spel is uiteraard goon. De volgende ochtend krijg ik uitleg over het autorijden. Dat stelde vrij weinig voor, maar is verplicht. Koffie is een must en dus gaan we eerst naar een dorpje op het eiland. Daarna een verfrissende duik in Eli Creek.
We komen bijna vast te zitten in het zand en alle Duitse meiden in de wagen raken in paniek. De chauffeuse heeft het niet meer en ik probeer de boel wat te kalmeren en tips te geven. You think it is easy? You want to drive? Nou dat laat ik me geen twee keer zeggen, dus straks even achter het stuur. We vervolgen onze weg naar Indian head en klimmen naar boven. Prachtig. Groepsfoto en weer naar beneden. Dan neem ik plaats achter het stuur, en het is geweldig. We bezoeken verschillende meren en de
champagne pools. Het hoogtepunt is de terugreis in regen, wassend water en donker, dit is het einde. Alle passagiers maken zich zorgen over de naderende golven, het is hoogtij. Daar heb ik maling aan, dit is veel te leuk om te doen en achterin wordt er gespeculeerd of we misschien in een horrorfilm zijn beland. De laatste auto raakt ook al een heel eind achterop. Ik heb de grootste lol. Dan zien we ook nog een dingo op een rots staan.
De barbecue gaat weer aan en onder de prachtige sterrenhemel besluiten we de avond. Het laatste strand dat we bezoeken is het mooiste, uiteraard. Na het zwemmen duik ik weer achter het stuur. Hier en daar zijn wat complimenten over m'n kunsten als chauffeur. Ik laat ze weten dat het eigenlijk net tractor rijden bij ome Hans is. Ooh jee, als we van de ferry afkomen, is het natuurlijk ook links rijden. Dat valt best mee, want we volgen gewoon de voorste wagen. Om zeven uur een afsluitende borrel in de lokale pub. Iedereen is het erover eens dat we afgezet zijn, maar dat het een leuke ervaring was. In de pub raak ik in gesprek met een ex van dutchie. Ik moet hem beslist morgen opzoeken. De WiFi hier is een verschrikking en m'n prepaid kan alleen opgewaardeerd in een winkel, maar dat is niet eerder dan Brisbane en duurt nog wel een week of twee. Eerst zal ik moeten bedenken wat de volgende zet zal worden Down Under
De nachtrit verloopt eigenlijk naar verwachting, en dat is spijtig, want dat betekend weinig tot geen slaap. Bij aankomst om 6 uur; staat er een shute gereed. Deze brengt me naar het hostel, alhoewel ik niet op de lijst sta, maar het telefoonnummer dat ik gebeld had komt overeen. Nu moet ze er wel bij vermelden dat de incheck pas vanaf 11 uur plaatsvindt. Mooie boel, telefonisch hadden we een andere afspraak, maar no worries. Ik verplaats mezelf naar de hangmat en probeer daar tot de hoognodige rust te komen.
Om acht uur zit er iemand bij de receptie, inchecken. Nou officieel gaat dat niet, eerst moet er nog van alles gebeuren, maar omdat ik de enige ben wordt er een uitzondering gemaakt door deze eigentijdse hippie. De ambiance is werkelijk om een schilderij van te maken of een willekeurig ander kunstvoorwerp. Eerst even plat voor een tijdje, en dan aansluitend het strand op, want dat is beter in de ochtenduren als de zon wat minder sterk is.
Tussen de middag wordt ik er attent op gemaakt dat er een hele speciale zonsondergang te zien is hier vlak in de buurt. En wel in de regio seventeen seventy. Het is de enige plek vanwaar je de zonsondergang vanaf het strand kunt zien namelijk. Om kwart over vijf vertrekt de bus. Als ik dan om 10 over vijf bijna gereed ben is de bus al vertrokken. Hmm, misschien een wandeling op eigen houtje? Voor de zekerheid wat lekkers mee voor onderweg. Nou ja, iets enthousiast, en nog niet eens halverwege zet de schemering al in. Dat hindert niks, de weg oversteken en dan langs het strand terug. Heerlijk. Ineens krijg ik wel eens een koude rilling over m'n rug, als er een intens briesje van zee komt.
In de spiegel van het hostel wordt mijn vermoeden bevestigd. De iets minder sterke ochtendzon heeft toch zijn sporen achter gelaten. Verbrand. Snel aftersun erop, wat een topspul. Het is weekend en daar doppen we een op. Aan het einde van de avond zitten er nog een aantal figuren. Ze komen speciaal langs voor mij. Ze hebben namelijk een belangrijke boodschap voor mij, en ooh ja, ze komen uit de 5e dimensie. Deze luitjes weten te vermelden dat de wereld zoals ik die ken in 3D zeer binnenkort komt te vervallen. En ze maken er met z'n allen een mooi verhaal van.
Als ik de zeer bijzondere zonsondergang nog wil meemaken moet ik vandaag op tijd zijn. Gelukkig red ik dat net. En dat is maar goed ook. Wat een schouwspel, en als je dan denkt dat dat het was heb je het mis. Als de zon onder is, duurt het zo'n vijf minuten. De ene na andere kleur verschijnt aan de hemel, die mede het wolkendek mee neemt. Gracieus. De Hollandse meiden in het hostel willen graag spelletjes spelen. Willekeurige backpackers kaartspellen worden gespeeld. En het is de hoogste tijd om het 'presidenten' te introduceren. Een regelrechte hit. Dan moeten ze haast maken, want hun bus komt er zo aan. Dat pakt anders uit, de bus staat met pech. Het zal nog een aantal uren extra gaan duren voor vertrek. Dat is balen.
De volgende morgen moet ik zelf de bus pakken. Het is zaterdag avond, en dan maken we het normaal gesproken een beetje laat. Ik zou me maar beter niet verslapen morgen. Dat houdt in dat ik de hele nacht een beetje half wakker lig, dan een uurtje slaap, en me evenzogoed bijna nog verslaap. De bus naar hervey bay is maar een paar uurtjes. Er wordt geadverteerd dat er WiFi in de bus aanwezig zou zijn, maar dat is een Australische belofte. In de bus raak in gesprek met een Italiaanse. Ze heeft een vijf jaren plan bedacht, eerst de wereld rondreizen en dan op zoek naar een man. Ze is nu onderweg naar een boerderij waar ze gaat werken voor haar tweedejaars visum.
Om een uur of vier is er een bijeenkomst in het hostel, tekst en uitleg over de trip en de voorbereiding. Er moeten boodschappen mee, want we gaan kamperen. In groepen van zes ben je het voordeligst uit. De volgende ochtend om zes uur uitchecken en dan een instructie video bekijken over natuurbescherming en het 4wd autorijden op het eiland. Dan rijden we naar de ferry en begint het avontuur. De eerste stop op het eiland is bij een groot zoetwater meer. En de tweede bij een meer dat rood gekleurd wordt, door de rottende bladeren van de omringende bomen. Het is prachtig weer en we vermaken ons prima.
Een ieder krijgt zo langzamerhand wel trek en we gaan op naar het basiskamp. De chauffeur wil graag wisselen, want het is best intensief. Spijtig genoeg heb ik de instructie over het 4wd gemist en dus moet ze even doorzetten. Aangekomen in het kamp wordt de barbecue aangeslingerd. We eten en drinken wat en dan moeten er kaartspellen gespeeld worden. De inzet bij ieder spel is uiteraard goon. De volgende ochtend krijg ik uitleg over het autorijden. Dat stelde vrij weinig voor, maar is verplicht. Koffie is een must en dus gaan we eerst naar een dorpje op het eiland. Daarna een verfrissende duik in Eli Creek.
We komen bijna vast te zitten in het zand en alle Duitse meiden in de wagen raken in paniek. De chauffeuse heeft het niet meer en ik probeer de boel wat te kalmeren en tips te geven. You think it is easy? You want to drive? Nou dat laat ik me geen twee keer zeggen, dus straks even achter het stuur. We vervolgen onze weg naar Indian head en klimmen naar boven. Prachtig. Groepsfoto en weer naar beneden. Dan neem ik plaats achter het stuur, en het is geweldig. We bezoeken verschillende meren en de
champagne pools. Het hoogtepunt is de terugreis in regen, wassend water en donker, dit is het einde. Alle passagiers maken zich zorgen over de naderende golven, het is hoogtij. Daar heb ik maling aan, dit is veel te leuk om te doen en achterin wordt er gespeculeerd of we misschien in een horrorfilm zijn beland. De laatste auto raakt ook al een heel eind achterop. Ik heb de grootste lol. Dan zien we ook nog een dingo op een rots staan.
De barbecue gaat weer aan en onder de prachtige sterrenhemel besluiten we de avond. Het laatste strand dat we bezoeken is het mooiste, uiteraard. Na het zwemmen duik ik weer achter het stuur. Hier en daar zijn wat complimenten over m'n kunsten als chauffeur. Ik laat ze weten dat het eigenlijk net tractor rijden bij ome Hans is. Ooh jee, als we van de ferry afkomen, is het natuurlijk ook links rijden. Dat valt best mee, want we volgen gewoon de voorste wagen. Om zeven uur een afsluitende borrel in de lokale pub. Iedereen is het erover eens dat we afgezet zijn, maar dat het een leuke ervaring was. In de pub raak ik in gesprek met een ex van dutchie. Ik moet hem beslist morgen opzoeken. De WiFi hier is een verschrikking en m'n prepaid kan alleen opgewaardeerd in een winkel, maar dat is niet eerder dan Brisbane en duurt nog wel een week of twee. Eerst zal ik moeten bedenken wat de volgende zet zal worden Down Under
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
