om af te reizen naar
Blijf op de hoogte en volg Sijbe
01 April 2016 | Australië, Agnes Water
27-3
Om af te reizen naar Whitsunday en white haven verblijf je aansluitend voor en na te Airlie beach. Dit dorpje is er eigenlijk maar voor een doel krijg ik het idee, zoveel mogelijk geld uit je zakken kloppen. Ik ontmoet een Engelsman en een Chileense, ze zijn naar Australie afgereisd en hebben besloten om niet meer te vertrekken. Ze verdienen hier goed en kunnen doen en laten wat ze willen , zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken om geld. Wat in Engeland en Chili wel anders zou zijn geweest. Ze prijzen zich erg gelukkig om hier met elkaar een nieuw leven op te bouwen.
De volgende dag verzamelen bij de bushalte. Een volgestouwde bus rijdt ons naar de haven. En we gaan met z'n allen aan boord op de catamaran Pride of Airlie. We zetten af naar een privé eiland, waar we de komende dagen overnachten. Op het eiland is een verlaten familiepark, en de doelgroep is verschoven naar backpackers. Het is werkelijk een paradijs, en de boottocht was weer onbeschrijfelijk, wat een natuurlijke schoonheid hier. Omdat ik niet echt goed voorbereid ben, heb ik geen versnaperingen voor onderweg meegenomen. Geen probleem, wij hebben zat, we delen. Op het eiland springen we eerst in het zwembad en krijgen dan tekst en uitleg over het programma. Inchecken, feestje bouwen, morgen reeftrip en woensdag bergbeklimmen en uitchecken.
Na de check in pakken we een biertje en begeven ons naar de pier. Daar zou je de hele dag wel kunnen zitten, in het gezelschap van Amerikanen, Tsjechen, Noren en ga zo maar door wordt het een gezellige avond. Hier en daar wordt er eens een opmerking door heen gegooid van: you can make more of everything, except time. Geniet er dus van zolang je kan. We sluiten de avond af met een partijtje pool, en ik krijg serieus les. Let your chin almost touch the cue, and dont try too hard. Nadat ook de sunnies onderdeel maken van de pool uitrusting is bijna ieder schot in de roos.
Zeven uur ontbijt, maar de eerst ontwaken met alle geluiden die je zou verwachten van het wild wat hier in grote getale aanwezig is. Na het ontbijt de catamaran weer bestijgen en op naar White haven. Ik zou niet helemaal eerlijk zijn, als ik hier niet bij zou vermelden dat het iets overschat is. Maar het zou een gemiste kans zijn geweest om niet te gaan. De batterij van de onderwater camera is leeg, helaas. Na een wandeling over het parelwitte strand en hier en daar een duikje in het kraakheldere water is het tijd om wat te eten en de schipper vaart ons naar een snorkel gebied. Ook hier moet ik zeggen dat het rif bij Cairns meer indruk heeft gemaakt. Desalniettemin wel weer een belevenis, en prachtige vissen.
Onder een ongekend mooie sterrenhemel sluiten we de dag af. De laatste dag maken we nog een klim naar een top op het eiland, vanwaar je 360 graden uitzicht hebt. Onderweg wordt ons aanbevolen om aan een groene mier te likken. De green ant proeft namelijk naar citroen, als je aan z'n kont likt. Uiteraard wordt hier gebruik van gemaakt, en ook worden een aantal voor de hand liggende grappen gemaakt: asslicker, you like it, dont you. Er is een
afterparty georganiseerd, maar eerst even liggen. Met de Engelse meiden op de kamer spreek ik af om te koken, maar eenmaal zover hebben ze zich bedacht, ze hebben al drie dagen geen geld uitgegeven en dus moeten we naar een restaurant. En wel Indiaas, want het moet vooral goed pittig. Dan treffen ik oude bekenden en ze gaan met ons mee. Na het eten even een kijkje op de afterparty en dan vroeg in de veren, morgen fit in de bus. Ooh ja, de bus. Die is nog niet geboekt, en de enige mogelijkheid is dan ook nog de nacht bus. Dat bespaart weer een nacht hostel kosten, doen maar dan. Enige dingetje is nu, uitchecken om tien uur en op het strand omspanen, bepakt en bezakt.
Op het strand zijn divers artiesten bezig met hoogstaande kunstjes op een koord. Eerst balans vinden, vooruit, achteruit, sprongetje 360 graden, diabolo erbij. Na een rustige dag de taxi naar het vertrekpunt van de bus. De rit duurt zo'n 10 uren en brengt ons naar Agnes Water. Nabij schijnt een gebiedjes te zijn dat 1770 heet en daar zullen we morgen eens kijken. Inmiddels is het beltegoed verlopen en kom ik erachter dat het ook alweer april is.
Om af te reizen naar Whitsunday en white haven verblijf je aansluitend voor en na te Airlie beach. Dit dorpje is er eigenlijk maar voor een doel krijg ik het idee, zoveel mogelijk geld uit je zakken kloppen. Ik ontmoet een Engelsman en een Chileense, ze zijn naar Australie afgereisd en hebben besloten om niet meer te vertrekken. Ze verdienen hier goed en kunnen doen en laten wat ze willen , zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken om geld. Wat in Engeland en Chili wel anders zou zijn geweest. Ze prijzen zich erg gelukkig om hier met elkaar een nieuw leven op te bouwen.
De volgende dag verzamelen bij de bushalte. Een volgestouwde bus rijdt ons naar de haven. En we gaan met z'n allen aan boord op de catamaran Pride of Airlie. We zetten af naar een privé eiland, waar we de komende dagen overnachten. Op het eiland is een verlaten familiepark, en de doelgroep is verschoven naar backpackers. Het is werkelijk een paradijs, en de boottocht was weer onbeschrijfelijk, wat een natuurlijke schoonheid hier. Omdat ik niet echt goed voorbereid ben, heb ik geen versnaperingen voor onderweg meegenomen. Geen probleem, wij hebben zat, we delen. Op het eiland springen we eerst in het zwembad en krijgen dan tekst en uitleg over het programma. Inchecken, feestje bouwen, morgen reeftrip en woensdag bergbeklimmen en uitchecken.
Na de check in pakken we een biertje en begeven ons naar de pier. Daar zou je de hele dag wel kunnen zitten, in het gezelschap van Amerikanen, Tsjechen, Noren en ga zo maar door wordt het een gezellige avond. Hier en daar wordt er eens een opmerking door heen gegooid van: you can make more of everything, except time. Geniet er dus van zolang je kan. We sluiten de avond af met een partijtje pool, en ik krijg serieus les. Let your chin almost touch the cue, and dont try too hard. Nadat ook de sunnies onderdeel maken van de pool uitrusting is bijna ieder schot in de roos.
Zeven uur ontbijt, maar de eerst ontwaken met alle geluiden die je zou verwachten van het wild wat hier in grote getale aanwezig is. Na het ontbijt de catamaran weer bestijgen en op naar White haven. Ik zou niet helemaal eerlijk zijn, als ik hier niet bij zou vermelden dat het iets overschat is. Maar het zou een gemiste kans zijn geweest om niet te gaan. De batterij van de onderwater camera is leeg, helaas. Na een wandeling over het parelwitte strand en hier en daar een duikje in het kraakheldere water is het tijd om wat te eten en de schipper vaart ons naar een snorkel gebied. Ook hier moet ik zeggen dat het rif bij Cairns meer indruk heeft gemaakt. Desalniettemin wel weer een belevenis, en prachtige vissen.
Onder een ongekend mooie sterrenhemel sluiten we de dag af. De laatste dag maken we nog een klim naar een top op het eiland, vanwaar je 360 graden uitzicht hebt. Onderweg wordt ons aanbevolen om aan een groene mier te likken. De green ant proeft namelijk naar citroen, als je aan z'n kont likt. Uiteraard wordt hier gebruik van gemaakt, en ook worden een aantal voor de hand liggende grappen gemaakt: asslicker, you like it, dont you. Er is een
afterparty georganiseerd, maar eerst even liggen. Met de Engelse meiden op de kamer spreek ik af om te koken, maar eenmaal zover hebben ze zich bedacht, ze hebben al drie dagen geen geld uitgegeven en dus moeten we naar een restaurant. En wel Indiaas, want het moet vooral goed pittig. Dan treffen ik oude bekenden en ze gaan met ons mee. Na het eten even een kijkje op de afterparty en dan vroeg in de veren, morgen fit in de bus. Ooh ja, de bus. Die is nog niet geboekt, en de enige mogelijkheid is dan ook nog de nacht bus. Dat bespaart weer een nacht hostel kosten, doen maar dan. Enige dingetje is nu, uitchecken om tien uur en op het strand omspanen, bepakt en bezakt.
Op het strand zijn divers artiesten bezig met hoogstaande kunstjes op een koord. Eerst balans vinden, vooruit, achteruit, sprongetje 360 graden, diabolo erbij. Na een rustige dag de taxi naar het vertrekpunt van de bus. De rit duurt zo'n 10 uren en brengt ons naar Agnes Water. Nabij schijnt een gebiedjes te zijn dat 1770 heet en daar zullen we morgen eens kijken. Inmiddels is het beltegoed verlopen en kom ik erachter dat het ook alweer april is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
