heerlijk geslapen
Blijf op de hoogte en volg Sijbe
06 Maart 2016 | Verenigde Staten, Monkey Island
5-3-2016 heerlijk geslapen
Als ik naar bed ga haal ik eerst de stekker van de airco eruit. Ik heb natuurlijk wel een familieverpakking Dampo mee, maar liever voorkomen dan genezen zullen we maar zeggen. Als ik ontwaak voel ik me bijna nog minder dan gister, hoewel ik fantastisch heb geslapen. Het enthousiasme van gister zal misschien ook nog wel een beetje meespelen. Er is werkelijk geen bal op de tv, en dat is maar goed ook. Je moet uit je kamer en de wildernis in. Eerst maar eens ontbijten, dat kan hier om de hoek. Een Engels ontbijtje op z'n australiaans. Als doorgewinterde avonturier verken ik hier eerst de omgeving. Het is hier prachtig, maar wel lekker heet en dat betekent goed insmeren want een op de 3 krijgt het hier aan z'n huid. Zoals me was opgelegd koop ik een krant voor vacatures te bekijken. Ja wat is dit, vacatures voor vaste aanstellings en allemaal andere dingen. Vaak ben je te bang, maar om nou meteen als financieel adviseur aan de slag, architect of makelaar, dat gaat me net even te gortig. Bovendien moet je een contract tekenen van een jaar, dus dat laten we voor wat het is. Wel kan ik mooi het lokale nieuws lezen en kom erachter dat er een stuk of wat Salties zijn ontsnapt hier in de buurt. Het zakmes hoort vanaf nu bij de standaard uitrusting. Op het advies van een aantal mensen die ik zeer hoog heb zitten koop ik ook pen en papier. Het beste, schijnt, om alle belevenissen direct, of in ieder geval, zo rap mogelijk vast te leggen. Na een paar dagen ben je alweer vergeten wat er allemaal is gebeurt, en dat kan ik bij deze alvast bevestigen. M'n pin doet het natuurlijk niet in de winkel, en dat was ik even vergeten. De zakken vol kleingeld en het kan precies. Dan zie ik een mega enorm groot vodafone bord en krijg even de pokke pleuris van het vreselijke internet hier. Graag wil ik het thuisfront, vrienden en nieuwsbrief abonnees op de hoogte brengen, maar dat gaat allemaal niet zomaar. Een half uur laden voor een appie is hier niks, en dat zijn we helemaal niet meer gewend. Direct een nieuw nummer met data aanschaffen dus. De medewerkers en ik houden elkaar wat voor de gek en hebben dikke lol. Aangekomen in het hotel ontdek ik waar je de airco in kunt stellen. Inmiddels loopt het ke dens van de muren, maar is het voor m'n snotterige voorhoofd beter te doen.
Om twee uur geen kiwi in velden of wegen te bekennen. Eerlijk gezegd ben ik hier niet rouwig om, de jetlag heeft bedacht om er nog maar eens flink in te hakken en dat had van mij niet gehoeven. Niet geheel plesant.
Bij de receptie boek ik een extra nacht. Wat zal je allemaal op zondag uithalen had ik me bedacht, dus nog een dag in alle weelde, en dan maandag het rugzakje opbinden. En dat moet ook wel, want inmiddels ben ik met al die gekkigheid van mij zo'n beetje meer dan honderd dollar per dag kwijt. Dat is geen probleem op zich, maar het is niet de bedoeling dat ik met drie weken weer terug vlieg. Dus geniet ik hier nu van, en dan gaan we maandag serieus beginnen met het avontuur. Wie het ook serieus neemt is die knakker hier tegen over me, Haha, dreads tot aan z'n knieën.
De vermoeidheid en ik lopen langs de skitterende kuststrook van Darwin, door het park van WO2 memorials. Het is absoluut adembenemend. Er is dan wel een foto bijgevoegd, maar dat komt nog niet eens in de buurt van de halve waarheid. Als ik dan zo'n beetje halverwege het park ben, zoeft me inene een flying fox voorbij en een andere skeert me zo over het hoofd. Helaas heb ik m'n hoofdlamp nog niet standaard op de kop, en de camera ook nog niet gereed, dus die plaatjes houden jullie nog tegoed.
Rond de klok van 19:29 zet heel Australië de zonnebril af, het is ineens pikkedonker. Uit het park slof ik weer richting centrum, en alle locals zijn ook van de partij. Het is weekend!! De hitsige meiden hier roepen me na van he sweetie en hi cutie of this is how I like m. Jullie begrijpen, het wordt mij hier te heet onder de slippers, snel naar het hotel. En rap een paar biertjes nemen op het terras van het hostel. Als ik daar dan zit, bedenk ik me dat ik me snel aan moet passen. Hoogste tijd dat ik een beetje rauwer wordt. Als voorbeeld: je zoekt de wc niet, maar you need to take a piss. Ook is het de moeite waard om zo vaak mogelijk fuck te roepen, of op z'n minst bij iedere zin te benoemen en vrouwen spreek je aan met: cunt.
Dan de aboriginals, dat schijnt hier in deze regio het ergst te zijn. Als ik de bevolking mag geloven is het zo, dat je de aangepaste aboriginals niet hoort klagen en vinden die het allemaal prima. Maar dat handjevol dat hier op de weg zit, en waar veel mensen de gek mee hebben, tja dat is wel een zielig zooitje. Volgens de bevolking is het hun eigen keus. Ja hallo, wie moet zich hier aan wie aanpassen zou je denken. Een beetje een omgekeerd immigratie probleem lijkt me. He vriend, pas op, no worries. Laat roosje maar zorgen.
Hongaar australiesk, ja dat is ook weer een uniek verhaal. Het is tegensluitingstijd en we willen eigenlijk nog een biertje. We besluiten om de jug te delen en splitten de kosten. Het is een geboren Hongaar die nu 13 jaar in Australië woont. Hij is Sydney ontvlucht, want daar beginnen ze ook al te stressen. Z'n hele hebben en houden heeft ie daar achter gelaten, met de hoop dat het hier op z'n Australisch blijft. Hij stelt het immigranten probleem van Europa aan de kaak en maakt zich erg druk over islamisering van Europa. Ik probeer hem te kalmeren, maar het schijnt dat je dan gewoon te liberaal bent. Hij zegt dat ie geen racistische gedachten heeft, maar daar heb ik gemengde gevoelens bij ( leuk gevonden he, gemengde gevoelens). Dan gaat ie vertellen dat ie geen nationalist is, maar wel een ooh zo trotse Hongaar. Nou ja, ook prima, mij allemaal omt even, maar ik hou mijn twijfels er wel bij. Om me te overtuigen moet ik een foto bekijken waar hij met z'n Chinese ex vriendin op staat. M'n plan om vanavond vooral niet de hort op, is inmiddels met de noorderzon verdwenen, en voor je het weet ben je op de afterparty van het singlesball. Dat duurt echter niet lang, want blijkbaar heb ik geen gepaste kleding aan. Zonde, maar ook niet helemaal mijn slag volk heb ik het idee.
Om 12 uur is een groot gedeelte van de mensen in het centrum wel kachel. Hier en daar zitten nog mensen aan het bier, en kun je nog mooi wat oogcontact zoeken met appetijtelijke jongevrouwen. Heel geinig is de gescheiden terrassen voor rokers en niet rokers, wat me opvalt omdat ik met brandende sigaret niet even bij die tafel kan gaan zitten. Als ik langs de Engelse pub kom, moet ik even een kijkje nemen. Uit de speakers knallen in willekeurige volgorde Metallica rage against the machine en Nirvana, onder andere. De mensen hier gedragen zich als wilden en dat is wel een mooi gezicht. Er komen nog meer mafkezen en ook de look a like van Wessel Kuiken. Iedereen vraagt je of je ok bent, en dat lijkt me wel.
Om twee uur sluit de tent en de Fransen en de Engelsen willen graag nog iets uitvechten. Een beetje vreemd, maar zoek het maar uit. Bij het hostel aangekomen sjouwt een man al telefonerend als een wandelende jood heen en weer. Ik denk nog eentje te roken en dan op bed. Maar nee natuurlijk, bier uit de koelkast en nog een praatje maken. Hij verteld een hartverscheurend verhaal, waar ik hier maar niet verder over uitwijd. We besluiten met de afspraak dat we morgen om vier uur de wijdere omgeving gaan bekijken, en als ik hem mag geloven, moet ik dan heel snel maken dat ik hier wegkom. Nog even een paar goede teksten van m'n vriend:
The true measure of the man is not what he does for himself but what he does for others
Everyday you leave a stone and it wont make sense, until the end of your journey, when you look back
Badstofsokken zijn hier trouwens de normaalste zaak van de wereld en kunnen prima aan in je badslippers. Mensen het is onvoorstelbaar dat ik hier niet geboren ben. Op dit moment trekt er een vette thunderstorm over ons. Niet hinderlijk, maar wel heftig. Wat een geweld. Het is zoals eerder vermeld raining season, goed onthouden want ik ga vragen stellen als ik weer terug ben.
De storm houdt aan en het plan om de omgeving te bekijken en zoutwater krokodillen te jagen schuiven we door naar morgen. Het eerste wasje kan dan nog mooi gedraaid worden, maar het drogen is niks waard, dat zien we morgen wel weer. Op de kamer prop ik de rugzakken vast weer vol met alles wat voor eerst niet meer nodig is, onder het genot van een zojuist vers aangelengde bak oploskoffie.
Als ik naar bed ga haal ik eerst de stekker van de airco eruit. Ik heb natuurlijk wel een familieverpakking Dampo mee, maar liever voorkomen dan genezen zullen we maar zeggen. Als ik ontwaak voel ik me bijna nog minder dan gister, hoewel ik fantastisch heb geslapen. Het enthousiasme van gister zal misschien ook nog wel een beetje meespelen. Er is werkelijk geen bal op de tv, en dat is maar goed ook. Je moet uit je kamer en de wildernis in. Eerst maar eens ontbijten, dat kan hier om de hoek. Een Engels ontbijtje op z'n australiaans. Als doorgewinterde avonturier verken ik hier eerst de omgeving. Het is hier prachtig, maar wel lekker heet en dat betekent goed insmeren want een op de 3 krijgt het hier aan z'n huid. Zoals me was opgelegd koop ik een krant voor vacatures te bekijken. Ja wat is dit, vacatures voor vaste aanstellings en allemaal andere dingen. Vaak ben je te bang, maar om nou meteen als financieel adviseur aan de slag, architect of makelaar, dat gaat me net even te gortig. Bovendien moet je een contract tekenen van een jaar, dus dat laten we voor wat het is. Wel kan ik mooi het lokale nieuws lezen en kom erachter dat er een stuk of wat Salties zijn ontsnapt hier in de buurt. Het zakmes hoort vanaf nu bij de standaard uitrusting. Op het advies van een aantal mensen die ik zeer hoog heb zitten koop ik ook pen en papier. Het beste, schijnt, om alle belevenissen direct, of in ieder geval, zo rap mogelijk vast te leggen. Na een paar dagen ben je alweer vergeten wat er allemaal is gebeurt, en dat kan ik bij deze alvast bevestigen. M'n pin doet het natuurlijk niet in de winkel, en dat was ik even vergeten. De zakken vol kleingeld en het kan precies. Dan zie ik een mega enorm groot vodafone bord en krijg even de pokke pleuris van het vreselijke internet hier. Graag wil ik het thuisfront, vrienden en nieuwsbrief abonnees op de hoogte brengen, maar dat gaat allemaal niet zomaar. Een half uur laden voor een appie is hier niks, en dat zijn we helemaal niet meer gewend. Direct een nieuw nummer met data aanschaffen dus. De medewerkers en ik houden elkaar wat voor de gek en hebben dikke lol. Aangekomen in het hotel ontdek ik waar je de airco in kunt stellen. Inmiddels loopt het ke dens van de muren, maar is het voor m'n snotterige voorhoofd beter te doen.
Om twee uur geen kiwi in velden of wegen te bekennen. Eerlijk gezegd ben ik hier niet rouwig om, de jetlag heeft bedacht om er nog maar eens flink in te hakken en dat had van mij niet gehoeven. Niet geheel plesant.
Bij de receptie boek ik een extra nacht. Wat zal je allemaal op zondag uithalen had ik me bedacht, dus nog een dag in alle weelde, en dan maandag het rugzakje opbinden. En dat moet ook wel, want inmiddels ben ik met al die gekkigheid van mij zo'n beetje meer dan honderd dollar per dag kwijt. Dat is geen probleem op zich, maar het is niet de bedoeling dat ik met drie weken weer terug vlieg. Dus geniet ik hier nu van, en dan gaan we maandag serieus beginnen met het avontuur. Wie het ook serieus neemt is die knakker hier tegen over me, Haha, dreads tot aan z'n knieën.
De vermoeidheid en ik lopen langs de skitterende kuststrook van Darwin, door het park van WO2 memorials. Het is absoluut adembenemend. Er is dan wel een foto bijgevoegd, maar dat komt nog niet eens in de buurt van de halve waarheid. Als ik dan zo'n beetje halverwege het park ben, zoeft me inene een flying fox voorbij en een andere skeert me zo over het hoofd. Helaas heb ik m'n hoofdlamp nog niet standaard op de kop, en de camera ook nog niet gereed, dus die plaatjes houden jullie nog tegoed.
Rond de klok van 19:29 zet heel Australië de zonnebril af, het is ineens pikkedonker. Uit het park slof ik weer richting centrum, en alle locals zijn ook van de partij. Het is weekend!! De hitsige meiden hier roepen me na van he sweetie en hi cutie of this is how I like m. Jullie begrijpen, het wordt mij hier te heet onder de slippers, snel naar het hotel. En rap een paar biertjes nemen op het terras van het hostel. Als ik daar dan zit, bedenk ik me dat ik me snel aan moet passen. Hoogste tijd dat ik een beetje rauwer wordt. Als voorbeeld: je zoekt de wc niet, maar you need to take a piss. Ook is het de moeite waard om zo vaak mogelijk fuck te roepen, of op z'n minst bij iedere zin te benoemen en vrouwen spreek je aan met: cunt.
Dan de aboriginals, dat schijnt hier in deze regio het ergst te zijn. Als ik de bevolking mag geloven is het zo, dat je de aangepaste aboriginals niet hoort klagen en vinden die het allemaal prima. Maar dat handjevol dat hier op de weg zit, en waar veel mensen de gek mee hebben, tja dat is wel een zielig zooitje. Volgens de bevolking is het hun eigen keus. Ja hallo, wie moet zich hier aan wie aanpassen zou je denken. Een beetje een omgekeerd immigratie probleem lijkt me. He vriend, pas op, no worries. Laat roosje maar zorgen.
Hongaar australiesk, ja dat is ook weer een uniek verhaal. Het is tegensluitingstijd en we willen eigenlijk nog een biertje. We besluiten om de jug te delen en splitten de kosten. Het is een geboren Hongaar die nu 13 jaar in Australië woont. Hij is Sydney ontvlucht, want daar beginnen ze ook al te stressen. Z'n hele hebben en houden heeft ie daar achter gelaten, met de hoop dat het hier op z'n Australisch blijft. Hij stelt het immigranten probleem van Europa aan de kaak en maakt zich erg druk over islamisering van Europa. Ik probeer hem te kalmeren, maar het schijnt dat je dan gewoon te liberaal bent. Hij zegt dat ie geen racistische gedachten heeft, maar daar heb ik gemengde gevoelens bij ( leuk gevonden he, gemengde gevoelens). Dan gaat ie vertellen dat ie geen nationalist is, maar wel een ooh zo trotse Hongaar. Nou ja, ook prima, mij allemaal omt even, maar ik hou mijn twijfels er wel bij. Om me te overtuigen moet ik een foto bekijken waar hij met z'n Chinese ex vriendin op staat. M'n plan om vanavond vooral niet de hort op, is inmiddels met de noorderzon verdwenen, en voor je het weet ben je op de afterparty van het singlesball. Dat duurt echter niet lang, want blijkbaar heb ik geen gepaste kleding aan. Zonde, maar ook niet helemaal mijn slag volk heb ik het idee.
Om 12 uur is een groot gedeelte van de mensen in het centrum wel kachel. Hier en daar zitten nog mensen aan het bier, en kun je nog mooi wat oogcontact zoeken met appetijtelijke jongevrouwen. Heel geinig is de gescheiden terrassen voor rokers en niet rokers, wat me opvalt omdat ik met brandende sigaret niet even bij die tafel kan gaan zitten. Als ik langs de Engelse pub kom, moet ik even een kijkje nemen. Uit de speakers knallen in willekeurige volgorde Metallica rage against the machine en Nirvana, onder andere. De mensen hier gedragen zich als wilden en dat is wel een mooi gezicht. Er komen nog meer mafkezen en ook de look a like van Wessel Kuiken. Iedereen vraagt je of je ok bent, en dat lijkt me wel.
Om twee uur sluit de tent en de Fransen en de Engelsen willen graag nog iets uitvechten. Een beetje vreemd, maar zoek het maar uit. Bij het hostel aangekomen sjouwt een man al telefonerend als een wandelende jood heen en weer. Ik denk nog eentje te roken en dan op bed. Maar nee natuurlijk, bier uit de koelkast en nog een praatje maken. Hij verteld een hartverscheurend verhaal, waar ik hier maar niet verder over uitwijd. We besluiten met de afspraak dat we morgen om vier uur de wijdere omgeving gaan bekijken, en als ik hem mag geloven, moet ik dan heel snel maken dat ik hier wegkom. Nog even een paar goede teksten van m'n vriend:
The true measure of the man is not what he does for himself but what he does for others
Everyday you leave a stone and it wont make sense, until the end of your journey, when you look back
Badstofsokken zijn hier trouwens de normaalste zaak van de wereld en kunnen prima aan in je badslippers. Mensen het is onvoorstelbaar dat ik hier niet geboren ben. Op dit moment trekt er een vette thunderstorm over ons. Niet hinderlijk, maar wel heftig. Wat een geweld. Het is zoals eerder vermeld raining season, goed onthouden want ik ga vragen stellen als ik weer terug ben.
De storm houdt aan en het plan om de omgeving te bekijken en zoutwater krokodillen te jagen schuiven we door naar morgen. Het eerste wasje kan dan nog mooi gedraaid worden, maar het drogen is niks waard, dat zien we morgen wel weer. Op de kamer prop ik de rugzakken vast weer vol met alles wat voor eerst niet meer nodig is, onder het genot van een zojuist vers aangelengde bak oploskoffie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
