olijfolie giet je hier niet uit een fles
Blijf op de hoogte en volg Sijbe
21 April 2016 | Australië, Maroochydore
16-4
Olijfolie giet je hier niet uit een fles, maar wordt geleverd als spray. Dat is voor de reizende backpacker ideaal, dat geeft namelijk niet zo'n rommel als bij een lekke fles. Het wordt hier s avonds al behoorlijk koel, namelijk 25 graden en dan denken we er al over om misschien maar wat meer kleding aan te trekken dan het korte broekje en bijpassende t shirtje of hemdje. Deze zondag wordt een heuse rustdag. Na drie dagen en nachten vol gekkigheid geeft mijn lichaam aan dat, als ik van plan ben morgen te gaan werken, het de hoogste tijd is om vandaag de hele dag wat lamlendig om te hangen en te slenteren.
Het werk daar we aan worden blootgesteld is op een kwekerij. Avocado bomen, kaki planten, allerhande exotische vruchtbomen worden hier opgekweekt. Het bedrijf heeft de toepasselijke naam Birdwood en ik voel me hier goed op m'n gemak. We zijn hier gekomen met een van de auto's van het hostel. Hier en daar zie ik een hot house staan, en ik moet even terugdenken aan de twee dagen dat ik in berlikum in een kas aan het werk ben geweest. Het was een kwekerij voor alstroemeria bloemen of iets dergelijks. Je moest er niet te onderscheiden kleuren voor kunnen waarnemen en lammert Dijkstra, die kleurenblind is, was er zeer bekwaam in. Ikzelf moest helaas na twee dagen m'n ontslag aan reiken. Ook ben ik met lammert twee dagen aan het onkruid wieden geweest in oude bildtzijl, bij de ouders van olympisch kampioen zeilen voor 1 persoon. Dit was ook al geen succes, door de hitte bevangen kwam er niet veel onkruid, met wortel en al, uit de grond.
Daar ik voor aanvang van dit avontuur had gelezen over wilde stieren schieten uit een helikopter in de outback, of krokodillen voeren in een van de sanctuarys, was het een kleine teleurstelling dat het werk in de kwekerij, grind scheppen betrof. Bepaalde spieren zijn dit werk niet meer gewend. Een van die spieren is bijvoorbeeld die spier die je gebruikt als je voor ISS een aardappelfabriek industrieel moest reinigen met een hoge druk spuit. Naarmate de dag vorderde kreeg je een verergerende zeurende pijn in je onder arm. Jan Bouwhuis was een professional, dus die had nergens last van, maar jongens als mijzelf en Cees Terpstra ( beter bekend als Diervsrra op Aruba, where he organises everything) moesten daar eerst vreselijk aan wennen.
Op het aanrecht staat in volle glorie een pot Douwe Egberts Moccona oploskoffie. Ik vraag me af of het m'n eigen brouwsel zou kunnen zijn, van toen ik daar werkte als procesoperator, maar ik denk het bijna niet want dat is al een tijdje terug. Vervolgens vraagt een van de Italiaanse meiden waar ik nog meer heb gewerkt en wijs naar m'n tobacco pouch. Het zal toch niet? Ja hoor, imperial tobacco Joure, misschien heb ik hier dan ook nog wel m'n stempel op gedrukt. Ik verwacht dan ook dat ik straks nog ergens kaas of yoghurt van FrieslandCampina met bacteriën van CSK tegenkom, of aardappels van Hans Woudstra, of uien van Hoffmann, Beerenburg van Boomsma, of ga zo maar door. Stuk voor stuk internationale top producten.
Iedere Australiër wil je graag laten weten welke generatie ze op dit moment zijn. First, second or third. Ik heb geen idee waarom, dus dat zal ik binnenkort navragen. Wel is het duidelijk dat iedereen hier eens in z'n leven chef is geweest. Aan het eten dat ze bereiden zou je dat niet direct gokken, maar ik moet zeggen dat m'n eigen prakjes soms ook niet uit de kunst zijn en dus kan schijn bedriegen. Locals die in een hostel verblijven moet je iets in de gaten houden, want dat is niet voor niks. Ze komen uit de nor of gaan binnen korte tijd die kant op, en dat kan om uiteenlopende redenen zijn. De huidige nachtwacht heeft iemand het leven ontnomen, nadat diegene zijn ongeboren kind hetzelfde lot had toebedeeld. 10 jaar in de bak, omdat hij diegene nog naar het ziekenhuis had gereden, want dit was niet helemaal de bedoeling geweest. Een andere Ozzy heeft dit hostel inmiddels ook gevonden en op het oog geheel anders dan de nachtwacht, totaal niet te vertrouwen. Lange vingers en een aura om de rillingen van te krijgen.
Na het werk, dat me doet denken aan de arme stakkers die ooit aan de Burma Railroad hebben moeten werken, zijn we compleet uit de boeken. Het laatste uur kwam ons ook al weinig meer door de handen. Gebroken rijden we richting hostel, eten, douchen en op bed. De volgende ochtend, met open blaren, rugpijn en verkrampte spieren in onderarm geven we de graaf en schep werkzaamheden een vervolg. De spieren raken meer en meer geïrriteerd en er ontstaan grote bulten en plaatselijk veel vocht. Minder vermoeid dan maandag, is er nog even tijd voor de binnenplaats. Op woensdag is het dan zover, medisch afgekeurd door de teamleider. We werken door tot twee en dan zit m'n tijd er voorlopig alweer op, op de kwekerij. Een persoonlijk record, wat betreft werken in australie, dat wel natuurlijk.
Het hostel hier wordt geboekt per week en vrijdag is betaaldag. De hoeveelheid Australiërs neemt hier toe. De smakkende en op ieder moment van de dag telefonerende Afrikaanse kamergenoot (blijkbaar lijdt ik aan misofonie, http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/72916-misofonie-een-bijzondere-aandoening.html ) En het verblijf hier in Maroochydore van twee weken zetten me ertoe om maar weer te verkassen. Immers de ontstoken spieren kunnen hier niet behandeld worden door Jelle Eijzenga, omdat ik vermoed dat die als sponsor op het Koningsnacht toernooi (26-4, te schatzenburg) aanwezig zal zijn. En ik heb ook niet vernomen dat de buurts eigenste fysio hier in de omstreken aanwezig is. Vertrekken richting zuid op vrijdag dus.
Dan eerst de vuile was door de wasmachine halen. In de commerciële wasgoed hal sjouwt de look a like van Jelte Wassenaar om, en ik bedenk me dat het de hoogste tijd is om haast maar eens wat toeristische kaartjes richting heitelan te sturen. Zou je graag een kaartje ontvangen? Laat het me weten via, jaikzouhetzeeropprijsstellenomeenkaartjeteontvangenhelemaalverstuurdvanuitdownunder@evengeduldwantdatdoeikalsikinsurfersparadiseben.puntcomnl
Of
Reageer op dit bericht
- [ ]
Olijfolie giet je hier niet uit een fles, maar wordt geleverd als spray. Dat is voor de reizende backpacker ideaal, dat geeft namelijk niet zo'n rommel als bij een lekke fles. Het wordt hier s avonds al behoorlijk koel, namelijk 25 graden en dan denken we er al over om misschien maar wat meer kleding aan te trekken dan het korte broekje en bijpassende t shirtje of hemdje. Deze zondag wordt een heuse rustdag. Na drie dagen en nachten vol gekkigheid geeft mijn lichaam aan dat, als ik van plan ben morgen te gaan werken, het de hoogste tijd is om vandaag de hele dag wat lamlendig om te hangen en te slenteren.
Het werk daar we aan worden blootgesteld is op een kwekerij. Avocado bomen, kaki planten, allerhande exotische vruchtbomen worden hier opgekweekt. Het bedrijf heeft de toepasselijke naam Birdwood en ik voel me hier goed op m'n gemak. We zijn hier gekomen met een van de auto's van het hostel. Hier en daar zie ik een hot house staan, en ik moet even terugdenken aan de twee dagen dat ik in berlikum in een kas aan het werk ben geweest. Het was een kwekerij voor alstroemeria bloemen of iets dergelijks. Je moest er niet te onderscheiden kleuren voor kunnen waarnemen en lammert Dijkstra, die kleurenblind is, was er zeer bekwaam in. Ikzelf moest helaas na twee dagen m'n ontslag aan reiken. Ook ben ik met lammert twee dagen aan het onkruid wieden geweest in oude bildtzijl, bij de ouders van olympisch kampioen zeilen voor 1 persoon. Dit was ook al geen succes, door de hitte bevangen kwam er niet veel onkruid, met wortel en al, uit de grond.
Daar ik voor aanvang van dit avontuur had gelezen over wilde stieren schieten uit een helikopter in de outback, of krokodillen voeren in een van de sanctuarys, was het een kleine teleurstelling dat het werk in de kwekerij, grind scheppen betrof. Bepaalde spieren zijn dit werk niet meer gewend. Een van die spieren is bijvoorbeeld die spier die je gebruikt als je voor ISS een aardappelfabriek industrieel moest reinigen met een hoge druk spuit. Naarmate de dag vorderde kreeg je een verergerende zeurende pijn in je onder arm. Jan Bouwhuis was een professional, dus die had nergens last van, maar jongens als mijzelf en Cees Terpstra ( beter bekend als Diervsrra op Aruba, where he organises everything) moesten daar eerst vreselijk aan wennen.
Op het aanrecht staat in volle glorie een pot Douwe Egberts Moccona oploskoffie. Ik vraag me af of het m'n eigen brouwsel zou kunnen zijn, van toen ik daar werkte als procesoperator, maar ik denk het bijna niet want dat is al een tijdje terug. Vervolgens vraagt een van de Italiaanse meiden waar ik nog meer heb gewerkt en wijs naar m'n tobacco pouch. Het zal toch niet? Ja hoor, imperial tobacco Joure, misschien heb ik hier dan ook nog wel m'n stempel op gedrukt. Ik verwacht dan ook dat ik straks nog ergens kaas of yoghurt van FrieslandCampina met bacteriën van CSK tegenkom, of aardappels van Hans Woudstra, of uien van Hoffmann, Beerenburg van Boomsma, of ga zo maar door. Stuk voor stuk internationale top producten.
Iedere Australiër wil je graag laten weten welke generatie ze op dit moment zijn. First, second or third. Ik heb geen idee waarom, dus dat zal ik binnenkort navragen. Wel is het duidelijk dat iedereen hier eens in z'n leven chef is geweest. Aan het eten dat ze bereiden zou je dat niet direct gokken, maar ik moet zeggen dat m'n eigen prakjes soms ook niet uit de kunst zijn en dus kan schijn bedriegen. Locals die in een hostel verblijven moet je iets in de gaten houden, want dat is niet voor niks. Ze komen uit de nor of gaan binnen korte tijd die kant op, en dat kan om uiteenlopende redenen zijn. De huidige nachtwacht heeft iemand het leven ontnomen, nadat diegene zijn ongeboren kind hetzelfde lot had toebedeeld. 10 jaar in de bak, omdat hij diegene nog naar het ziekenhuis had gereden, want dit was niet helemaal de bedoeling geweest. Een andere Ozzy heeft dit hostel inmiddels ook gevonden en op het oog geheel anders dan de nachtwacht, totaal niet te vertrouwen. Lange vingers en een aura om de rillingen van te krijgen.
Na het werk, dat me doet denken aan de arme stakkers die ooit aan de Burma Railroad hebben moeten werken, zijn we compleet uit de boeken. Het laatste uur kwam ons ook al weinig meer door de handen. Gebroken rijden we richting hostel, eten, douchen en op bed. De volgende ochtend, met open blaren, rugpijn en verkrampte spieren in onderarm geven we de graaf en schep werkzaamheden een vervolg. De spieren raken meer en meer geïrriteerd en er ontstaan grote bulten en plaatselijk veel vocht. Minder vermoeid dan maandag, is er nog even tijd voor de binnenplaats. Op woensdag is het dan zover, medisch afgekeurd door de teamleider. We werken door tot twee en dan zit m'n tijd er voorlopig alweer op, op de kwekerij. Een persoonlijk record, wat betreft werken in australie, dat wel natuurlijk.
Het hostel hier wordt geboekt per week en vrijdag is betaaldag. De hoeveelheid Australiërs neemt hier toe. De smakkende en op ieder moment van de dag telefonerende Afrikaanse kamergenoot (blijkbaar lijdt ik aan misofonie, http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/72916-misofonie-een-bijzondere-aandoening.html ) En het verblijf hier in Maroochydore van twee weken zetten me ertoe om maar weer te verkassen. Immers de ontstoken spieren kunnen hier niet behandeld worden door Jelle Eijzenga, omdat ik vermoed dat die als sponsor op het Koningsnacht toernooi (26-4, te schatzenburg) aanwezig zal zijn. En ik heb ook niet vernomen dat de buurts eigenste fysio hier in de omstreken aanwezig is. Vertrekken richting zuid op vrijdag dus.
Dan eerst de vuile was door de wasmachine halen. In de commerciële wasgoed hal sjouwt de look a like van Jelte Wassenaar om, en ik bedenk me dat het de hoogste tijd is om haast maar eens wat toeristische kaartjes richting heitelan te sturen. Zou je graag een kaartje ontvangen? Laat het me weten via, jaikzouhetzeeropprijsstellenomeenkaartjeteontvangenhelemaalverstuurdvanuitdownunder@evengeduldwantdatdoeikalsikinsurfersparadiseben.puntcomnl
Of
Reageer op dit bericht
- [ ]
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
