st Patricksday

18-3
St Patricksday is een geweldige belevenis in een Ierse pub, die toevallig recht tegenover het hostel gevestigd is. Uiteraard moet er eerst Guiness besteld worden, maar dat heeft even nodig. En dus is er ruim tijd om m'n ogen de kost te geven. Er moet gezegd worden dat de Ieren ook prima in staat zijn om flink feest te vieren. Dan kom ik in contact met mensen die in het onroerend goed zitten. Als ze een geschikt baantje voor me weten, nemen ze contact met me op. En ook nodigen ze me uit om woensdag mee te varen op hun jacht. Dat lijkt me een uitstekend aanbod.

In het hostel is het erg rustig, maar dat kan niet gezegd worden van de Koreaanse kamergenoot. Hij maakt zich graag druk, en dat is beter van niet in dit klimaat. Z'n Engels is nog wat gebrekkig, en hij vindt het prachtig dat ik zo geduldig met hem een gesprek wil voeren. Hij wil vandaag nog wat cv's uitdelen hier en daar, en ik ga met hem mee. Bij binnenkomst van diverse zaakjes vraagt hij direct of ze een baantje voor hem hebben, en ik probeer hem uit te leggen dat het misschien beter is om eerst goedendag te zeggen. Alhoewel ik niet zeker ben dat dit de gang van zaken hier is, lijkt het me toch het beste om te doen. Hij vindt dat het allemaal maar veel tijd nodig heeft, maar zal toch een poging doen.

Zelf heb ik op dit moment gereageerd op een aantal vacatures. Een daarvan is als hovenier en een andere als kok. Dat is afwachten allemaal, want een ieder neemt hier de tijd. En gelijk hebben ze. In gezelschap van een Braziliaan zetten we af naar het strand. Helaas kun je geen duikje nemen, in verband met de dodelijke kwallen hier. Dat is best wel gek aansteken met de hitte en het aanlokkelijke water. Maar we beheersen ons.

Met m'n kamergenoot en een Amerikaan starten we de zaterdagmiddagborrel en besluiten om een kijkje in het bruisende centrum van Townsville te nemen. Na de Ierse pub moeten we uiteraard naar een van de vele stripclubs hier. De dresscode staat geen slippers toe, en na elven kun je de bar ook niet meer in zonder schoenen. Een triest einde van deze veelbelovende avond. Maar misschien des te beter voor morgen.

Na een zondagochtend als vele anderen, ontwaak ik aan het begin van de middag. Het is tenslotte een rustdag. Grootste plannen ontstaan er om castle Hill te beklimmen. En dat is precies wat we gaan doen. Het gebrek aan sportieve activiteiten de afgelopen tijd, en de combinatie van bier en roken, worden vandaag pijnlijk duidelijk. De militair getrainde kamergenoot heeft hier echter geen enkele moeite mee. Het uitzicht boven op de berg is onbetaalbaar en dus zeker de moeite waard geweest.

Ook komt er nog een dringend verzoek binnen om de deze verhalen in een breder kader te distribueren. Het schijnt dat er vraag is van enthousiaste en nieuwsgierige lezers, die om welke reden dan ook niet in het bezit zijn van een Facebook account. Graag plaats ik vanaf heden m'n avonturen dan ook op: sijbevogel.waarbenjij.nu

Dit is niet helemaal eerlijk waar. Want het is de meest waardeloze app ooit, en dat was ook te verwachten na de rampzalige aanmelding via internet en bijkomende aanprijzing van: very easy to use. Dan weet je al dat dat waarschijnlijk precies het tegenovergestelde zal uitpakken. In principe heb ik me nog nergens druk om gemaakt, maar daar heeft dit bedroevend slecht gefabriceerde prutswerk helaas een einde aan gemaakt. Maar geen paniek, dat heb ik voor jullie over.